3. Ktoś biegł w moją stronę a ja nadal stałam w bezruchu czekając na najgorsze…

            Mocno złapałem za kierownice ścigacza i odpaliłem silnik. Natalie złapała mnie w pasie po czym ruszyliśmy. Ciszę między nami zagłuszał ryk silnika. Na początku zastanawiałem się czy to dobry pomysł…w końcu mieliśmy się wtopić w tłum ale dałem się przekonać gdy tylko go zobaczyłem. Poza tym Natalie miała racje co do tego ,że dzięki naszemu wejściu ludzie się nami zainteresują a my staniemy się popularni.

Po kilku minutach byliśmy już w wielkim lesie. Kilka chwil później już wjeżdżałem do małego garażu obok domu.

Gdy zsiedliśmy z motoru spojrzałem na Natalie. Nie mogłem odczytać jej wyrazu twarzy.

-Co się dzieje ?- Zapytałem.

-Nic.- Mruknęła i odłożyła kask. Westchnąłem , była strasznie uparta.

-No właśnie widzę ,że nic…-Odburknąłem.- Nie zachowuj się jak dziecko…

-Wszystko w porządku po prostu…- Spojrzała na swoje ręce. Blond włosy zupełnie zakryły jej twarz. Zawsze tak robiła gdy próbowała przede mną ukryć emocje.

-Natalie… Nie mów ,że nadal jesteś zła ?- Zapytałem próbując w jakiś sposób wyciągnąć od niej informacje. Miałem pewność ,że już dawno jej przeszło ale wiedziałem też ,że bez mojej pomocy mi nic nie powie.

-Nie. Chodzi o…o tych wszystkich ludzi. Przez nich wracają wspomnienia…Dobra ja idę ochłonąć. Wrócę za jakiś czas.- Dodała i wybiegła. Po raz kolejny westchnąłem. Muszę przyznać ,że rozumiałem Natalie. Gdy wspomnienia wracały przestawałem nad sobą panować. Dobrze ,że Sauron nie widział jej w takim stanie. Nie lubił gdy ktoś okazywał słabość. Ostatni raz spojrzałem na drzewa za którymi zniknęła blondynka i wyszedłem z garażu.

W momencie kiedy przekroczyłem próg domu podszedł do mnie Miqel.

-Mroczny Pan cię do siebie wzywa.- Powiedział mi tylko po czym razem z grupą wyszedł z domu. Jak podejrzewałem na trening. Od razu się skierowałem do pomieszczenia w którym zwykle przebywał Sauron.

Gdy chciałem zapukać usłyszałem chce zaproszenie do środka. Ostrożnie otworzyłem drzwi i wszedłem. Jak to zwykle bywało , Suron siedział na dużym fotelu.

-Wzywałeś mnie ?- Zapytałem uważnie patrząc na każdy jego ruch.

-Tak.- Odparł krótko odwracając się w moją stronę. Pomimo tego ,że znałem go już dużo czasu nadal przerażał mnie jego wygląd. Oczywiście tego nigdy nie okazywałem , nie jestem głupi. Postawą bardzo przypominał człowieka. Jednak wystarczyło spojrzeć na jego twarz aby zupełnie zmienić zdanie. Jego skóra była wręcz biała a w dotyku przypominała fakturę starego pergaminu. Usta i nos były tylko wycięciami w twarzy. Nie posiadał on warg ani włosów. Całą głowę miał pokrytą czarnymi tatuażami. Jednak nie to przerażało najbardziej…Jego oczy…miały odcień niekończącego się mroku. Gdy się w nie patrzy ma się wrażenie widzieć…okropny ból i zło.

-Masz już plan ?- Zapytał. Całe moje rozważania trwały kilka sekund. To kolejna z wielu zalet. Kiedy byłem jeszcze człowiekiem wszystko zajmowało mi tyle czasu…

-Tak.- Odpowiedziałem patrząc na niego ze spokojem.

                                                                      ***

            Wracałam roztargniona do domu. Nie mogłam przestać o nim myśleć. Czułam się jak wariatka. Miałam okropną ochotę go spotkać i rzucić się na niego. Po chwili skarciłam siebie w myśli za głupie pomysły. Nie miałam u niego szans… On był jakby z innego świata.

-Jestem żałosna…-Mruknęłam sama do siebie. Mocno szarpnęłam za drzwi i weszłam do budynku. Rzuciłam torbę pod ścianę.

-Rosalie ?- Usłyszałam cichy głos. Moje serce nagle zabiło. Rodziców nigdy nie było w domu…ciągle pracowali a byłam jedynaczką. Spanikowana zamarłam. Nie miałam pojęcia co dalej.

Stałam w miejscu i jak zwierze przypatrywałam się wejściu do kuchni skąd usłyszałam swoje imię.

Uciekać ? Ale to nie będzie miało sensu…

Kroki…najpierw dwa pojedyncze.

-Rosalie ?- Głos robił się coraz bardziej nerwowy.

Cisza… zupełna przeszywająca cisza.

Jeden krok…drugi…trzeci…czwarty aż zaczęły się zlewać. Ktoś biegł w moją stronę a ja nadal stałam w bezruchu czekając na najgorsze…

_____

Od Jemi : Jestem na siebie wściekła...Jak można popełnić taki błąd...źle rozplanowałam ostatni rozdział....dlatego ten wygląda jak wygląda. Jest cholernie krótki...Czuje ,że strasznie nawaliłam. Nie dość ,że jest krótki to źle napisany i o niczym... Muszę zacząć nad sobą pracować. Obiecuje ,że w kolejnym już zacznie się trochę dziać :) Mam już pomysł ale muszę go dokładnie przemyśleć...

Ale wam narzekam :P Nie bądźcie za bardzo źli :) W nagrodę postaram się dodać kolejny szybciej jeżeli świat mi na to pozwoli :D