1. Nadszedł twój czas…

             Spojrzałem w oczy Sauronowi, które wydawały się być czarniejsze niż zwykle. Tańczyły w nich mroczne iskierki, które nigdy nie zwiastowały niczego dobrego. Na jego bladej twarzy pojawił się uśmiech. W tamtym momencie już wiedziałem, co za chwilę powie:

-Nadszedł twój czas…- Przytaknąłem mu ze spokojem. Byłem na to dobrze przygotowany, nie bałem się.

-To ten moment…Już niedługo będziesz mógł wykonać swoją część planu. Dasz radę?- Dodał patrząc mi prosto w oczy i szukając w nich zdecydowania.

-Tak.- Odpowiedziałem krótko. W moich wspomnieniach już na zawsze miał utrwalić się jego mroczny uśmiech…

            Wyrwałem drzewo z korzeniami i rzuciłem nim przed siebie. Niecałą sekundę później skoczyłem w bok unikając lecącego głazu. Odwróciłem się i uśmiechnąłem do stojącej niedaleko blondynki.

-Poprawiłaś się ostatnio…Byłaś prawie niezauważalna.

-Prawie to za mało. Co tym razem zrobiłam źle ?- Zapytała odwzajemniając gest.

-Zdradził cie twój zapach, pamiętaj o wietrze.- Poradziłem jej jak młodszej siostrze.

-Zawsze o tym zapominam.- Odparła przyjmując krytykę z uśmiechem. Jednak po chwili przybrała poważny wyraz twarzy. Martwiła się.

-Coś się stało ?- Zapytałem nagle pojawiając się obok niej. Uwielbiałem szybko biegać. Ruszyliśmy powoli przed siebie.

-Sauron uważa, że jesteśmy gotowi.- Powiedziała patrząc mi prosto w oczy. Nagle się zatrzymałem.

-„Jesteśmy” ?- Natalie spojrzała w stronę naszej kryjówki, jakby bała się, że ktoś może nas usłyszeć. Miejsce zwane kryjówką było pozornie zwykłym domem w środku lasu. Jednak ukazywał się on tylko tym, którzy mieli na to pozwolenie Mrocznego Pana. Budynek ten składał się z samych pokoi, które zajmowali zwolennicy Saurona oraz piwnic, w których przetrzymywano nowonarodzonych. Dziewczyna westchnęła.

-Tak, będę ci pomagać. Przecież nie jestem taka zła!- Burknęła wściekła.

-Dobrze wiesz, że nie o to chodzi…- Prychnąłem patrząc na nią.

-A, o co ? Jestem tak samo dobrze wyszkolona jak ty…nie jestem już małą dziewczynką.- Mruknęła zła.

-To po prostu ryzykowne i niebezpieczne. Zrobię to sam. - Powiedziałem stanowczo. Blondynka mocniej otworzyła oczy, była naprawdę wściekła.

-Przestań ! Od dawna nie masz już nade mną zupełnie żadnej kontroli…- Warknęła i pobiegła w stronę rzeki. Wiedziałem, że musi ochłonąć. Westchnąłem przecierając twarz dłońmi. Miała racje…

                                                                     ***

            Uśmiechnęłam się do promieni słońca które radośnie tańczyły na mojej twarzy i odgarnęłam kosmyk moich czarnych włosów. Wzięłam głęboki oddech próbując się jakoś uspokoić. To będzie już drugi rok w tej szkole ale pomimo to bałam się jak za pierwszym razem. Nagle poczułam jak ktoś mnie przytula od tyłu.

-Mała nie denerwuj się tak !- Krzyknął śmiejąc się.

-To wcale nie jest zabawne…- Warknęłam próbując być na niego zła ale nie potrafiłam. Po chwili już szedł obok mnie. Blondyn miał na sobie czarne spodnie , białą koszulę która była w nieładzie i czerwony krawat w kolorach naszej szkoły. Zabójczo się do mnie uśmiechnął widząc iż analizuje jego wygląd.

-Tak , tak maleńka…właśnie dzięki temu…-Mruknął wskazując na siebie od góry do dołu. -…mam takie powodzenie.- Wybuchłam śmiechem ale dobrze wiedziałam ,że Matt miał racje. Był bardzo popularny pomimo tego ,że nie należał do drużyny a dziewczyny się za nim uganiały. Na mojej twarzy pojawił się uśmiech gdy wspomniałam dzień w którym zapytałam dlaczego jest ciągle sam , odpowiedział mi wtedy „One lecą tylko na mój wygląd , większość nawet nie próbuje mnie poznać. No a po za tym sama rozumiesz…lepiej nie mieć zobowiązań.” To ostatnie wtedy wymruczał podchodząc do mnie niebezpiecznie blisko , za co dostał po głowie.

-Hej ! Rosalie !- Krzyknął machając mi ręką przed twarzą.

-Oj wybacz…zamyśliłam się.- Szybko się wytłumaczyłam.

-Wiem ,że jestem przystojny ale…wiesz.- Zażartował chłopak.- Czas na nudę…No chodź !- Powiedział ciągnąc mnie za rękę w stronę budynku szkoły.

_______

Od Jemi : Taaaak wiem ,że jest strasznie krótki...:) Powinnam za to dostać po głowie ale już śpieszę z wytłumaczeniami :) Nie będę gadać od rzeczy ,że nie miałam na to czasu. Bo mogłabym zrobić ten rozdział dłuższym ale uważam ,że zawarłam w nim wszystko co chciałam więc po co bezsensu przeciągać ? :) Obiecuje ,że następne rozdziały będą znacznie dłuższe :) Po egzaminach wezmę się w garść i zacznę porządnie pisać ! :D